رهپویان هدایت: امام رضا (علیه السلام) فرموده‌اند: هر کس از کاری راضی باشد مثل کسی است که آن‌را انجام داده، و اگر کسی در مشرق کشته شود و دیگری در مغرب از این قتل راضی باشد، نزد خدا با قاتل شریک خواهد بود» (۱)
مسیحیان صهیونیستی ـ تبشیری که در سال های اخیر استراتژی خاص و تلاشی نامیمون برای تخریب اسلام داشته اند و یکی از تاکتیک های این مهم، تخریب جایگاه ت و سیاه جلوه دادن حوزه های علمیه بوده است به واقع همراه و در کنار مقصران حوادث نابخردانه این چنینی مانند حمله وحشیانه به طلاب و اخیرا شهادت یک در همدان هستند.
امیر بیان امیر المومنین علیه السلام در خطابی فرمودند: کسی که ظلم می‌کند، و کسی که با او همکاری دارد و کسی که بدان رضایت دارد، هرسه» شریک‌اند» (۲)
بدین ترتیب اگر ظلم کسی ثابت شود، آن ظلم یکی از مهم‌ترین مصادیق منکر بوده و دیگر سکوت در مقابل آن جایز نخواهد بود و تمام افرادی که در این راه با ظالم چه با زبان و قلم و چه با سکوت همراه بوده اند شریک جرم محسوب می شوند و چه زیبا نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند کسی که با ظالم همراه است در قیامت از رحمت خداوند نومید خواهد بود.
مسیحیت تبشیری نه تنها در قبال چنین حوادثی سکوت می کند بلکه در همراهی علنی با قاتلان و جانیان، آتش بیار این چنین معرکه هایی است و به دفعات فراوان سعی در مشوش کردن اذهان مردم نسبت به امورات دینی اسلام و ون کرده و این در حالی است که برای مخاطبان خود لاف محبت و دوستی می زند و با بزرگ نمایی خود را عاشق محبت و اسوه صلح و صفا می داند!
در آیۀ ۱۸۳سورۀ آل عمران، افرادی به عنوان قاتلان پیامبران معرفی شده‌اند که دخالت مستقیمی در وقوع قتل نداشتند، اما با این وجود مورد اعتراض قرار گرفتند: بگو قطعاً پیش از من، پیامبرانی بودند که دلایل آشکار را با آنچه گفتید، برای شما آوردند. اگر راست می گویید، پس چرا آنان را کشتید؟».
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: این اتهام وارده به بنی اسرائیل ( با اینکه اکثر اینان از افراد قاتل و خونریز نبودند) به دلیل آن بود که حاضر نشدند قتل انبیاء را محکوم نموده و از آن اعلام برائت کنند و حتی نسل های بعدی هم حاضر به چنین کاری نشدند لذا آنان بخاطر عدم موضع گیری و سکوت، همراهی با ظالمین کرده و قرآن آنان را خطاب قرار می دهد (مضمون روایت).
پی نوشت :
۱. ابن بابویه، محمد بن علی، عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج۱
۲. ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ج۱
درباره این سایت