بهائیان ترویج گران نزول خواری

بزرگان فرقه ضاله بهائیت هر عملی را که موجب فروپاشی ساختار عادلانه اجتماعی است تایید کرده اند و از هر قانونی که جامعه را به فروپاشی اخلاقی سوق دهد حمایت می نمایند.

به گزارش

انجمن رهپویان هدایت: ربا از جمله احکامی است که در اسلام به عنوان محاربه با خدا از آن یاد شده و از منظر جامعه شناسی و منطقی عاملی است که سبب تقویت ثروتمندان و فقر بیشتر محرومین می گردد و زشتی و پلیدی این فعل برای هیچ کس پوشیده نمی باشد.

بها، پایه گزار فرقه ضاله بهائیت در دستوری مجوز ربا را صادر کرد تا به موجب این حکم، نزول خواران و رباگیران را جذب فرقه خود نماید و از سرمایه این طیف فاسد جهت ترویج افکار شوم خویش بهره گیرد چراکه برای بها واضح بود که انسان های متشرع هیچگاه جذب احکام ظالمانه و جاهلانه وی نخواهد شد پس قواعد پوچ  خود را بر اساس خوشایند سرمایه داران بی اخلاق ایجاد کرد.

عبدالحمید اشراق خاوری مبلغ بهائیت در کتاب گنجینه حدود و احکام، از قول بها نقل می کند که:

" اکثری از مردم محتاج به این فقره (ربا) مشاهده می‌شوند، چه اگر ربحی در میان نباشد، امور معطل و معوق خواهد ماند. لذا فضلا علی العباد (: منّتی بر بندگان)، ربا را مثل معاملات دیگر که ما بین مردم متداول است، قرار فرمودیم یعنی ربح نقود (سود پول)، از این حین که این حکم مبین از سماء مشیت نازل شد، حلال و طیب و طاهر است"

در حقیقت بها برای اینکه پیروانش در معاملات بر مسلمانان چیره شوند و به هر نحو که شده بر آن ها سلطه یابند، مجوز ربا را صادر کرد.

بهاءالله در ادامه اعلام می‌کند که هدف از حلال شمردن ربا این بوده که اهل ارض به کمال روح و ریحان و فرح و انبساط (شادمانی) به یاد او مشغول شوند.» اما مسأله اینجاست که قدر مسلّم، داشتن وام ربوی موجب روح و ریحان و فرح و شادی نمی‌شود، بلکه در بسیاری از مواقع کاملاً بر عکس است و وام‌دهنده را از درون فرسوده کرده و به خاک سیاه می‌نشاند.

یکی از ثمرات حلال بودن ربا، مرگ اخلاق و معنویت در جامعه است و جامعه ای که به ربا آلوده می شود دائما به سوی بی انصافی، بی اخلاقی و بی عدالتی گام برمی دارد.

گفتنی است جایز دانستن موضوعاتی مانند رباخواری، نوید جامعه‌ای سرمایه‌داری را می‌دهد که هرگز به تعدیل معیشت نمی‌انجامد؛ چرا که براساس منافع سرمایه‌داران حرکت کرده و پویایی را از اقتصاد سلب می‌کند، در حالی که دین اسلام، ربا را همتاى بزرگ‌ترین گناهان دانسته و آن را به منزله‌ی اعلان جنگ با خدا برشمرده است.